ZŁAMANIA KRĘTARZOWE
Nasada bliższa kości udowej pomiędzy szyjką, a trzonem kości
udowej i zaliczane są do złamań zewnątrztorebkowych
Klasyfikacja złamań krętarzowych wg Evansa z
modyfikacją Jensena
- typ1 – złamania 2-fragmentowe bez przemieszczenia –
złamanie stabilne
- typ2 – złamanie 2-fragmentowe z przemieszczeniem – złamanie
stabilne
- typ3 – złamania 3-fragmentowe ze słamaniem krętarza
wielkiego z zachowaniem oparcie odłamów na łuku Adamsa – złamanie stabilne
- typ4 – złamania 3-fragmentowe ze złamaniem krętarza
mniejszego bez możliwości oparcia odłamów na łuku Adamsa
- typ5 – złamania wieloodłamowe z odłamaniem obu krętarzy
- typ6 – złamania odwrotne skośne ze szczeliną biegnącą
skośnie od góry i przyśrodka spod łuku Adamsa do dołu i bocznie
Złamania międzykrętarzowe stanowią 45% wszystkich złamań
krętarzowych, natomiast podkrętarzowe (dystalnie od krętarza mniejszego) – 10%
Diagnostyka złamań krętarzowych
- zdjęcie RTG w projekcji AP,
- MRI – w celu dokładnego określenia szczeliny złamania.
Różnicowanie złamań:
- złamania miednicy,
- krętarz większy,
- złamania szyjki kości udowej.
Leczenie złamań krętarzowych
Głównym celem leczenia złamań krętarzowych jest
- odbudowa stosunków anatomicznych w obrębie nasady bliższej
oraz przywrócenie funkcji kończyny dolnej.
Wybór techniki operacyjnej zależy od wieku pacjenta, typu
złamania oraz możliwości technicznych chirurga
Leczenie operacyjne obejmuje endoprotezoplastykę lub –
częściej stosowane – zespolenie wewnętrzne
Rehabilitacja po złamaniach krętarzowych
Obciążanie kończyny po leczeniu operacyjnym uzależnione jest
od typu złamania i sposobu leczenia.
Rehabilitację rozpoczyna się w
1. dobie po zabiegu