Test obrony w pozycji leżącej

 Test obrony w pozycji leżącej

Wykonanie: Pacjent w pozycji leżącej. Ramię odwiedzione, zrotowane na zewnątrz oraz zgięte w stawie łokciowym. Badający wywiera nacisk od tyłu na głowę kości ramiennej, starając się ją przesunąć ku przodowi. Stabilność jest badana przy odwiedzeniu 60, 90, 120 stopni.

Interpretacja: Pacjent z niestabilnością przednią spodziewa się wystąpienia bólu, im bardziej głowa kości ramiennej przemieszcza się ku przodowi, w kierunku potencjalnego zwichnięcia, przekraczając obrąbek stawowy. Chory reaguje ruchem omijającym.

Test ucisku

 Test ucisku

Wykonanie i interpretacja: Bierne odwiedzenie ramienia do momentu aż pojawią się dolegliwości bólowe ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia uciśniętego pomiędzy wyrostkiem barkowym i głową kości ramiennej.

U chorych z podejrzeniem niestabilności stawu ramiennego rozstrzygające jest badanie zakresu ruchu. Rotacja powinna występować zarówno w przywiedzeniu, jak i po odwiedzeniu do 90 stopni. U chorych z przednią niestabilnością stawu często pierwszym jej objawem jest ograniczenie rotacji zewnętrznej zarówno w przywiedzeniu, jak i odwiedzeniu ramienia. Zakres zgięcia w stawie ramiennym jest prawidłowy.

Test zgięcia z oporem Habermeyera

 Test zgięcia z oporem Habermeyera

Ocena patologii w okolicy górnego kompleksu obrąbka i ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia.

Wykonanie: Pacjent w leżeniu tyłem, maksymalnie unosi nad głowę (zgina) ramiona, ręce skierowane w stronę sufitu. Pacjent dokonuje próby uniesienia kończyny badanej z leżanki przeciw oporowi ręki badającego. Podczas testu badający stoi po stronie kończyny badanej i trzyma ją poniżej stawu łokciowego.

Interpretacja: Odtworzenie dolegliwości związanych z napięciem (odczuwanych podczas zginania/rzucania), umiejscowionych głęboko wewnątrz stawu lub grzbietowo w linii stawu wskazuje na uszkodzenie typu SLAP.

Test obciążania mięśnia dwugłowego ramienia II

 Test obciążania mięśnia dwugłowego ramienia II

Ocena izolowanego uszkodzenia górnej części obrąbka bez niestabilności stawu ramiennego.

Wykonanie: Pacjent w leżeniu tyłem. Ramię zgięte do 120 stopni i maksymalnie zrotowane zewnętrznie, staw łokciowy zgięty do 90 stopni, przedramię w suplinacji. Pacjent na za zadanie zginać staw łokciowy przeciw oporowi badającego i próbować sięgnąć ręką do głowy.

Interpretacja: O uszkodzeniu typu SLAP należy myśleć, jeśli pojawią się dolegliwości bólowe głęboko w stawie lub wzdłuż linii stawu.

Test obciążania mięśnia dwugłowego ramienia I

 Test obciążania mięśnia dwugłowego ramienia I

Ocena uszkodzenia górnego obrąbka stawowego u pacjentów z przednią niestabilnością stawu ramiennego, w połączeniu z uszkodzeniem typu Bankarta.

Wykonanie: Pacjent w leżeniu tyłem z ramieniem odwiedzionym do 90 stopni. Staw łokciowy zgięty do 90 stopni, ramię w pośredniej pozycji rotacji. Z tej pozycji z przedramieniem odwróconym wykonuje się przedni test obawy (rotację zewnętrzną ramienia). W momencie wystąpienia bólu oraz uczucia niestabilności po przedniej stronie barku następuje zatrzymanie ruchu rotacji zewnętrznej i pacjent próbuje zgiąć staw łokciowy przeciw oporowi ręką badającego i sięgnąć do twarzy. Podczas badania należy zapytać pacjenta, czy uczucie niestabilności ustępuje, jak takie samo się pogarsza.

Interpretacja: Poprawa w zakresie niestabilności i dolegliwości bólowych wskazuje na brak uszkodzenia typu SLAP. Brak zmiany lub pogorszenie odczuć przemawiają za uszkodzeniem typu SLAP. Badający powinien zwrócić uwagę na to, aby przedramię podczas badania pozostawało w pozycji odwrócenia oraz aby znajdować się na wysokości pacjenta, szczególnie jeśli test wykonywany jest w pozycji siedzącej.

Test rozciągania

 Test rozciągania

Wykonanie i interpretacja: Bierne zgięcie do tyłu ramienia przy wyprostowanym stawie łokciowym i nawróceniu przedramienia lub próba wykonania przez chorego z tej pozycji czynnego odwrócenia przedramienia, zgięcia stawu łokciowego i ramienia powoduje ból w przedniej okolicy mięśnia naramiennego, w przebiegu ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia.

Uszkodzenie typu SLAP

 Uszkodzenie typu SLAP (Superior Labrum Anterior Posterior)

Obrębek jest zbudowany z tkanki łącznej włóknistej, podobnie do łąkotki i zwiększa powierzchnię stawową oraz głębokość panewki. Wewnątrzstawowy przyczep ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego znajduje się w bliskim sąsiedztwie górnej części obrąbka stawowego. Upadek na wyciągniętą, lekko zgiętą i odwiedzioną rękę, uraz w odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej oraz mikrourazy (powtarzane rzuty) mogą prowadzić do uszkodzenia typu SLAP.

Częste są również uszkodzenia towarzyszące (naderwanie stożka rotatorów, uszkodzenie typu Bankarta).

Podział uszkodzeń typu SLAP wg Snydera"

• Typ I: zmiany degeneracyjne brzegu obrąbka bez wpływu na przyczep mięśnia dwugłowego i obrąbka (11%)
• Typ II: naderwanie przyczepu mięśnia dwugłowego na wyrostku nadpanewkowym (41%)

Mięsień dwugłowy i obrąbek są oddzielone.

• Typ III: uszkodzenie górnej części obrąbka typu rączki od wiadra, brak uszkodzenia ścięgna mięśnia dwugłowego (33%)
• Typ IV: uszkodzenie górnej części obrąbka typu rączki od wiadra, naderwanie rozciąga się ścięgno mięśnia dwugłowego (15%)

Test Lippmena

 Test Lippmena

Wykonanie: Pacjent siedzi lub stoi. Po zgięciu do kąta prostego stawów łokciowych badamy palpacyjnie okolicę rowka międzyguzkowego kości ramiennej około 9 cm dystalnie od stawu ramiennego, próbując zmobilizować ścięgno mięśnia dwugłowego.

Interpretacja: Test jest pozytywny, jeśli podczas badania pojawią się dolegliwości bólowe na przebiegu ścięgna.

Test trzasku

 Test trzasku

Badanie przemieszczania ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego

Wykonanie: Badający palcem wskazującym i środkowym jednej ręki ocenia bruzdę międzyguzkową, drugą ręką obejmuje staw promieniowo-nadgarstkowy odwiedzionej do kąta 80-90stopni i zgiętej do kąta prostego w stawie łokciowym kończyny górnej (KG) pacjenta, a następnie wykonuje bierne naprzemienne ruchy rotacyjne w stawie ramiennym.

Interpretacja: W przypadku podwichnięcie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego z bruzdy międzyguzkowej można palcem wyczuć przeskakujące ścięgno.

Test dłoni zwróconej ku górze (Palm up Test)

 Test dłoni zwróconej ku górze

Wykonanie: Chory odwodzi kończynę górną (KG) do 90stopni i zgina w płaszczyźnie czołowej do 30stopni oraz zwraca dłoń ku górze. Następnie wbrew naciskowi skierowanemu od góry ku dołowi, wywieranemu przez rękę badającego na odwrócone przedramię, powinien utrzymać lub dalej odwieść wyprostowaną KG.

Interpretacja: Obustronne zróżnicowanie siły odwodzenia z bólami w okolicy bruzdy międzyguzkowej przemawiają za schorzeniem ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego (obaw przemieszczania)

Test Abotta - Saundersa (podwichnięcie m. dwugłowego)

 Test Abotta - Saundersa

Wskazuje na podwichnięcie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego w bruździe międzyguzkowej.

Wykonanie: Odwiedzione do ok. 120stopni i zrotowane za zewnątrz ramię jest powoli obniżane. W czasie gdy jedna ręka badającego prowadzi ruch, drugą, leżąca na barku, bada palpacyjnie palcem wskazującym i środkowym bruzdę międzyguzkową.

Interpretacja: Bóle w okolicy bruzdy międzyguzkowej, wyczuwalny palpacyjnie lub słyszalny "trzask" przemawiają za schorzeniem ścięgna mięśnia dwugłowego (objaw przemieszczania). Czasami "trzask" może powodować kaletka w stanie zapalnym (kaletka podkrucza, podłopatkowa i podbarkowa).

Niespecyficzny test ścięgna mięśnia dwugłowego

 Niespecyficzny test ścięgna mięśnia dwugłowego

Wykonanie: Pacjent utrzymuje kończynę odwiedzioną w pośredniej rotacji i zgiętym do kąta prostego stawie łokciowym. Badający stabilizuje jedną ręką jego staw łokciowy, a drugą rękę układa kłębem na dystalnej części przedramienia. Pacjent jest proszony o wykonanie zewnętrznej rotacji ramienia wbrew oporowi ręki badającego leżącej na przedramieniu.

Interpretacja: Bóle w bruździe międzyguzkowej lub na przyczepie ścięgna przemawiają za jego schorzeniem.

Bóle zlokalizowane w brzuszno-bocznej okolicy barku świadczą często także o schorzeniu pierścienia rotatorów, w szczególności ścięgna mięśnia podgrzebieniowego.

Test skrzyżowanego przywiedzenia

 Test skrzyżowanego przywiedzenia

Wykonanie: Kończyna górna (KG) po stronie chorej jest odwodzona do kąta 90stopni i przyciągana w płaszczyźnie poziomej ku stronie zdrowej.

Interpretacja: Bóle w stawie barkowo-obojczykowym świadczą o występujących w nim zmianach patologicznych lub o przednim zespole ciasnoty podbarkowej. Wynik pozytywny wymaga diagnostyki różnicowej z przednim zespołem cieśni podbarkowej. 

Test forsownego przewodzenia zwisającej kończyny górnej

 Test forsownego przewodzenia zwisającej kończyny górnej

Wykonanie: Badający jedną ręką chwyta chorą kończynę górną w okolicy ramienia, a drugą rękę układa na przeciwnym barku, stabilizując obręcz kończyny górnej. Następnie wykonuje czynne przewodzenie zwisającej chorej kończyny górnej (KG) za plecami wbrew oporowi pacjenta.

Interpretacja: Bóle zlokalizowane w przedniej stronie ramienia przemawiają za zmianami w stawie barkowo-obojczykowym lub zespołem ciasnoty podbarkowej (jeżeli podanie leku przeciwbólowego do stawu barkowo-obojczykowego powoduje ich przyczyny dolegliwości bólowych zlokalizowane są w tym stawie).

Bolesny łuk II

 Bolesny łuk II

Wykonanie: Z pozycji neutralnej odwodzimy biernie i czynnie kończynę górną.

Interpretacja: Przy odwodzeniu między 140stopni i 180stopni pojawiają się bóle w stawie barkowo-obojczykowym.

Wzrastające odwodzenie zwiększa ucisk i skręcenie stawu. (W zespole ciasnoty podbarkowej lub po przerwaniu pierścienia rotatorów dolegliwości bólowe pojawiają się przy odwodzeniu między 70stopni i 120stopni.

Test ciasnoty Neera

 Test ciasnoty Neera

Wykonanie: Jedna ręką badający stabilizuje łopatkę, podczas gdy drugą nagle unosi kończynę górną pacjenta do przodu i przyśrodkowo (przywodzi ją) powyżej płaszczyzny poziomej.

Interpretacja: Przy dodatnim objawie ciasnoty dochodzi do zwężenia przestrzeni podbarkowej albo uderzenia chorej strefy o przednio-dolny brzeg wyrostka barkowego, co wywołuje bóle w czasie ruchu.

Test jest niespecyficzny. Pozytywny wynik można uzyskać również w przypadku wielu innych chorób braku (zapalenia kaletki podłopatkowej, wtórego ograniczenia zakresu ruchu w stawie ramiennym, przedniej niestabilności stawu ramiennego, zwapniającego zapalenia ścięgien, nowotworu kości, uszkodzenia stożka rotatorów).

Jeśli test jest pozytywny przy rotacji zewnętrznej ramienia, może to wskazywać również na dysfunkcję stawu barkowo-obojczykowego.