Ramplisage - procedura (operacja) często wykonywana przy zwichnięciu barku sposobem Bankarta. Wskazaniem do operacji jest niestabilność stawu, czyli głowa k ramiennej wypada ze st barkowego.
Przy zwichnięciu barku odczuwalna jest niestabilność barku.
Objawy niestabilności barku (Ramlisage)
- ograniczenie ruchomości
- silny ból barkowy odczuwalny podczas ruchu
- przeskakiwanie w st ramiennym podczas wznosu rąk
- zauważalne zagłębienie pod wyrostkiem barkowym, spowodowane przemieszczaniem się głowy k ramiennej
- głowa k ramiennej jest wyczuwalna w okolicy pachy
Przyczyny niestabilności barku (Ramlisage)
- uszkodzenie torebki stawowej
- naruszenie powierzchni stawowej głowy k ramiennej
- nadmierna ruchomość w stawie
- uszkodzenie obrąbka stawowego panwki
- nieprawidłowy rozwój struktury powierzchni stawowych
- uszkodzenie m podłopatkowego
Protokół reh - Ramlisage
Pierwszy tydzień po operacji
Pierwsza kontrola poszpitalna, zdjęcie szwów po 7 dniach. Na wizycie pacjent dostaje skierowanie na rehabilitację. Przez pierwszy tydzień po operacji pacjent przyjmuje leki przeciwbólowe. Zazwyczaj nie ma konieczności podawania leków przeciwkrzepliwych, ani antybiotyku. Operowany bark powinien być chłodzony co 2-3 h, przez 10-15 min. Chłodzenie pomoże zmniejszyć obrzęk i ból. Operowana kończyna powinna być unieruchomiona przez cały czas w ortezie ramiennej. Pierwszego dnia po operacji bark może być mocno spuchnięty. Opuchlizna zmniejsza się zazwyczaj w ciągu 48h
Drugi – szósty tydzień po operacji
Operowana kończyna powinna być unieruchomiona w ortezie ramiennej, zdejmowanej tylko na czas rehabilitacji.
Rehabilitacja w 2-6 tygodniu:
• 2-3 razy w tygodniu •
Kinezoterapia: stosuje się ćwiczenia oparte na ruchach biernych. Nie wolno wykonywać ruchów czynnych w stawie ramiennym, ani rotować kończyny na zewnątrz, gdyż może to doprowadzić do uszkodzenia miejsca szycia obrąbka. Stosuje się też ćwiczenia mobilizujące łopatkę, a także czynne ćwiczenia łokcia, nadgarstka oraz palców, aby nie doprowadzić do przykurczy, które mogą być następstwem unieruchomienia.
• Fizykoterapia: zabiegi elektrostymulacji stożka rotatorów i mięśnia naramiennego, pole magnetyczne, krioterapia z azotem
Siódmy – dwunasty tydzień po operacji
Kontrola lekarska w szóstym tygodniu od operacji. Lekarz ocenia stopień zaniku mięśniowego i zakres ruchu w stawie ramiennym oraz zleca kolejną rehabilitację. Zdejmowana jest orteza.
Rehabilitacja w 7-12 tygodniu
Orteza jest zdjęta. Po 7-8 tygodniach większość pacjentów jest w stanie jeździć samochodem i pracować przy komputerze. Pacjent powinien samodzielnie ćwiczyć 2-3 razy dziennie. Powinien wykonywać ćwiczenia mobilizujące łopatkę, ćwiczenia czynne i bierne ćwiczące zakres ruchu stawu ramiennego, ćwiczenia wzmacniające mięsień naramienny i mięśnie stożka rotatorów.
Rehabilitacja z fizjoterapeutą:
• 2-3 razy w tygodniu
• Kinezoterapia: mobilizacja stawu ramiennego, łopatki, ćwiczenia czynne i bierne zakresu ruchu, ćwiczenia wzmacniające mięsień naramienny i mięśnie stożka rotatorów.
• Fizykoterapia: krioterapia z azotem, pole magnetyczne
Trzynasty – dwudziesty tydzień po operacji
W tym okresie większość pacjentów nie wymaga rehabilitacji z fizjoterapeutą, odzyskuje 90% zakresu ruchu w stawie ramiennym. Pełną sprawność i ruchomość barku pacjenci ci odzyskują po kolejnych 3 miesiącach, ćwicząc samodzielnie w domu. Powrót do sportu oraz wykonywania ruchów barku, które przed operacją prowadziły do jego zwichania, jest możliwy po 6 do nawet 9 miesięcy od operacji.
Mimo, że operacja atroskopowa jest najbardziej fizjologiczną metodą operacji, u około 5% pacjentów operowanych tą metodą nie uzyskuje się oczekiwanych rezultatów, tzn. bark dalej może się zwichać i wymagać kolejnego leczenia