EndoProteza st łokciowego
Do najczęstszych przypadków w skutek których konieczna jest endoprotezoplastyka zaliczamy:
- reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
- dysfunkcję i niestabilność stawu
- zmiany zwyrodnieniowe stawu (pierwotne, pourazowe)
- wieloodłamaniowe złamania niemożliwe do zespolenia
- zwichnięcie stawu łokciowego
- złamanie wyrostka dziobiastego typu II i III.
- uszkodzenie przedniego pęczka więzadła pobocznego
- uszkodzenie więzadła bocznego łokciowego
- uszkodzenie błony międzykostnej,
Rehabilitację należy rozpocząć już po upływie 24 godzin od operacji. Wykonuje się wtedy delikatne ćwiczenia: zgięcia i wyprosty. Pronacja (przedramienia zgiętego w stawie łokciowym powoduje, że kciuk kieruje się na zewnątrz od osi ciała) i supinacja (obrót przedramienia zgiętego w stawie łokciowym powoduje, że kciuk kieruje się do wewnątrz osi ciała) powinny być wykonywane przynajmniej 2-3 razy dziennie po 15 powtórzeń. Można wykonywać różnego rodzaju ćwiczenia ruchowe pod warunkiem, że nie zwiększają one uczucia bólu
Pacjentom w początkowym okresie rehabilitacji zaleca się wykorzystywanie zoperowanego stawu łokciowego do wykonywania prostych czynności życia codziennego takich jak: ubieranie, mycie zębów, jedzenie, sprzątanie.
Kategorycznie zabronione jest podnoszenie się z leżenia do pozycji siedzącej, przodem przez prostowanie łokci oraz wstawanie z pozycji siedzącej przy przełożeniu ciężaru ciała na operowany staw łokciowy
Przez okres 3 miesięcy po wszczepieniu endoprotezy stawu łokciowego zabrania się wykonywania czynności z podniesieniem stawu ponad wysokość głowy oraz podnoszenia ciężarów o wadze większej niż 0,5 kilograma. Po upływie 3 miesięcy ciężar ten może być zwiększony do 5 kilogramów, jednak zabrania się wielokrotnego podnoszenia operowaną kończyną ciężarów o wadze powyżej 1 kilograma. Rehabilitacja pacjenta ma na celu poprawienie sprawności ruchowej a nie zwiększenie tkanki mięśniowej dlatego zalecane są głównie ćwiczenia rozciągające