Sarkopenia tym terminem definiuje się zespół uogólnionego i postępującego jednoczesnego zmniejszenia masy mięśni szkieletowych i ich siły lub funkcji.
Obecnie uważa się, że samo zmniejszenie masy mięśni nie wystarcza do rozpoznania sarkopenii. Określa się je jako prezarkopenię, a izolowane zmniejszenie siły mięśni jako dynapenię.
Szacuje się, że sarkopenia występuje u co dziesiątej osoby we wczesnej starości i nawet u co drugiej po 80. roku życia.
Należy pamiętać, że związek pomiędzy niską masą a siłą mięśniową jest często niezwiązany z masą ciała. Wraz z wiekiem bowiem, kiedy zmniejsza się beztłuszczowa masa ciała, masa tkanki tłuszczowej ulega zwiększeniu, co może prowadzić - nawet przy znacznej utracie masy mięśni - nie tylko do utrzymania masy ciała, ale nawet do jej przyrostu.
Tak więc sarkopenia może współistnieć z otyłością. Ten rodzaj zaburzenia nazywa się otyłością sarkopeniczną.
Przyczyny sarkopenii:
- proces starzenia
- zmiany hormonalne
- czynniki genetyczne
Konsekwencje sarkopenii:
- zmniejszenie mobilności
- zwiększa ryzyko upadków
- problem z podniesieniem 5kg ciężaru
- depresja
Leczenie sarkopenii:
- dieta
- aktywność fizyczna
- zwiększenie masy ciała (wzrost beztłuszczowej masy ciała)
- zwiększenie siły - ćwiczenia oporowe
- ćwiczenia wytrzymałościowe korzystnie wpływają na układ krążenia (zwiększają objętość przepompowywanej krwi przez serce, a także maksymalne pochłanianie tlenu)
Rehabilitacja:
- ćwiczenia oporowe (z ciężarkami)
- ćwiczenia wzmacniające
- ćwiczenia z zastosowaniem taśmy oporowej wzmacniające kończyny górne
- ćwiczenia z taśmą oporową wzmacniające kończyny dolne