Choroba sieroca to brak lub niewłaściwa więź emocjonalna z rodzicami podczas rozwoju dziecka. Najczęściej dotyka dzieci porzucone, niechciane, oddawane do domu dziecka. Ale występuje również u dorosłych i nie leczona daje niepożądane skutki psychospołeczne.
Objawy choroby sierocej u dzieci:
- zaburzona zdolność do pozytywnego reagowania na dane sytuacje
- zaburzona zdolność reagowania emocjonalnego na określone sytuacje (np. podczas pogrzebu nie jest takiej osobie smutno)
- nagłe napady złości, lęku, smutku
- pobudzenie, drażliwość na emocje, których nie rozumie i nie wie jak wyrażać
- brak szukania pocieszenia w trudnej sytuacji u dorosłych
- zaburzenia łaknienia i snu
- niekontrolowane bujanie się (przód i tył, czasami na boki)
- ssanie kciuka
- brak reakcji na pocieszenie
Skutki choroby sierocej u dorosłych:
Dorośli mają najczęściej problem z poczuciem własnej wartości, mają bardzo niską ocenę wobec siebie. Myślą że na nic nie zasługują np. na chwilę uwagi oraz nie potrafią nawiązywać trwałych relacji interpersonalnych, ponieważ w dzieciństwie nigdy takich nie zaznali - dla nich to jest obce i nie zrozumiałe.
Osoby z chorobą sierocą potrzebują nawiązywać silnej więzi z drugą osobą, ale taki człowiek wtedy zostaje już tym życiu na zawsze. Dlatego gdy druga osoba rezygnuje z relacji osoba objęta tą chorobą może popełnić samobójstwo.
Objawy choroby sierocej u dorosłych:
- zaburzenia łaknienia
- nietrzymanie moczu
- problemy ze snem
- kołysanie się - charakterystyczny objaw problemów z zaburzeniami więzi